اول ببینید، بعد بخوانید :

Http://www.Nadiman.Blogfa.Com/Post-16.aspx

 صحنه های تکان دهنده ای هستند، شاید همه می دانستیم که این چنین باشد، ولی تا این حد وخیم بودنش برای هیچ کدام از ما قابل درک و تصور نبوده ونیست! ولی متأسفانه اینگونه است.

شاید به قول یکی از دوستان: « تنها کاری که از دستم برمی آید، صرفه جویی است. »

فکر می کنید که با انجام این کار، تا چه حد به این افراد می توان کمک کرد؟! در حالیکه خودمان نیز برای کمک به همین نسل آینده خودمان که بعد از ما زندگی خواهند کرد نیاز به انجام چنین کاری داریم تا آنها هم دچار چنین مشکلی و شاید هم بدتر نشوند؛ کاری به نسل بعد از خود یا نسلهای آینده و صرفه جویی در مصرف انرژی و منابع ندارم.

احتمالاً به هنگام مشاهده تصاویر، دلتان به حال این بیچارگان سوخته باشد؛ ولی فکر می کنید که این افراد نیاز به دلسوزی ما دارند؟! آیا فکر نمی کنید که خودِ ما نیاز به ترحم و دلسوزی داریم؟! آیا تا بحال به خود زحمت داده ایم تا کمی زبان خود را خسته کنیم! و بگوییم: « خدایا شکر، به خاطر لطف و نعمت های فراوانت و مخصوصاً تن سالمی که به ما عطا فرموده ای. »

آیا با وجود این همه ناسپاسی و ظلم در حق پروردگارمان و نعمات او،  خود نیاز به دلسوزی نداریم؟!